Nan Goldin; fotografie als visueel geheugen. De mix van privé en openbaar.

Vandaag (26-10) naar tentoonstelling geweest van Nan Goldin in het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam.

Nan Goldin is een Amerikaanse fotografe die door de jaren heen haar vriendengroep, die ze haar familie noemt, heeft gefotografeerd. Hierbij gelden haast geen taboes en fotografeert ze haar vrienden tijdens het vrijen, zichzelf dat ze in elkaar is geslagen door haar vriendje, haar transseksuele vrienden, kennissen die ziek of stervende zijn en mensen die drugs gebruiken.
De foto's worden soms als shockerend opgevat, net als het werk van Peter Martens, maar wordt ook gezien als tijdsbeeld van New York in de jaren 70-80, vanwege de opkomst van de feestcultuur, de drugs en de homoscene. Toch vindt Nan Goldin het zelf niet prettig wanneer haar werk op die manier opgepakt wordt. Zij ziet het meer als haar visuele geheugen.